Πώς να σωπάσει;

Είναι κόσμος τους πολύ μεγάλος και ξένος
και πως να σωπάσει μέσα μου το μένος;
σε μια γωνιά του είμαι αφημένος
ονειρολόγος και μόνιμα αφηρημένος

σε πόλεις άδειες παγωμένες, μ' ολοζώντανους νεκρούς
ψάχνω να δω αν ακόμα με ακούς
αν από τα όμορφα λιγάκι κρυφακούς
και αν είσαι μέσα στους κάλπικους και συ καιρούς

βομβαρδισμένα τοπία στης πλάσης τ'απειρο
που με  αφήνουν μοναχό και άκληρο
σε μια γη που δε χωράνε πια οι κολασμένοι
μα μένουνε μονάχοι τους χαμένοι και πνιγμένοι

ειναι ο κόσμος τους βρώμικος, ξένος
μουτζουρωμένος, μολυβένιος, σιχαμένος
γι αυτό ξαναρωτάω μπερδεμένος
πώς θα σωπάσει μέσα μου το μένος;

σε τέτοιο κόσμο διψασμένο και άδειο
από που επιτέλους να βρω κουράγιο;
από που ν' αντέξω και να κρατηθώ
γι' αυτό ας ζω το κάτι ονειρικό

ας ζω τις μαγεμένες τις στιγμές
κι ας είναι πια παρελθοντικές
μα οι αναμνήσεις ποτέ τους δεν πεθαίνουν
φυλακισμένες μέσα στην καρδιά μας μένουν